Az sonra fark ettiler ki Döne bembeyaz bir papatyanın başında durmuş, onunla söyleşiyordu. Kimi zaman eğilip çiçeği öpüyor, kimi zaman da sanki bir insanmış, hatta bir çocukmuş gibi, canını acıtmaktan çekinircesine narince okşuyordu. O saf beyaz papatyayı, bir kız çocuğunu sever gibi büyük bir şefkatle seviyordu. 
Bir ara eşe dönerek şöyle dedi: 
"Engisek' ten öteye aşın gayrı, gayrı aşın Engisek' ten ... Sedirlerin, karaçamların gölgesinden yürüyün, daha da ötelere."