Köprüsüz derelerden çiçeksiz tepelerden geçtim. Köyümüz uzaktan göründü. Her şey yerliyerindeydi. Evimizin bir tek eksiği vardı. O da bendim. Evin önüne varır varmaz kapıyı tıklattım. Annem karşıladı beni:- Elin boş geldiysen geri dön!- Elim boş değil dedim.İçeri girdim. Kutuyu kilimin üstüne bıraktım.- Açıl sofram açıl der demez kutu açılıverdi. Bu gördüklerimi nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Açılan sofrada hiçbir şey eksik değildi. Cennet sofrası dedikleri bu sofra olsa gerek!