"Ben öyle çok içmem ama içtim mi de içerim! Neden içerim? Hesaplaşmak için. Kiminle? Kaderle. Basit bi laf gibi görünüyo ama kaderle hesaplaşamazsan zararlı çıkarsın. 'Neden?' diyceksin. Sen yer içer yaşar kazanır başarır bir hayat kurarsın. Kader de gider senin adına bütün hayatını kuruşu kuruşuna hesaplar. Gelir masaya pusulayı bırakır. Aaa! Bi bakmışın elde avuçta hayat kalmamış. Yaşanacak ne varsa kadere borçlanılmış..." Alper Atalan gündeliği anlatıyor bir vakanüvis gibi ta Aziz Nesin'den gelen mizah geleneğini sürdürerek sessiz sedasız şehrin ve memleketin nabzını sayıyor. Amcaları teyzeleri âşıkları okeyde çifte gidenleri kolpacıları bahtsız duvarları parçalı bulutları gele atanları konuşturuyor. "N'oluyoruz lan" diyenleri duyuruyor. Yol da uzun sohbet de. Konuşsak güzelleşeceğiz. Kısmet İşte iyimser bir hasbihalin hayat denen meddücezrin kısa hikâyeleri... Yine ustaca yine arkadaşça...