"sanki her şeyden üzüntü akıyor
kederin koruyucusu bu eşyalar
git ama taşıma bu yükü
kulaklarım işitmiyor
kuyudaki çiçekleri
umutlarımın askeri değilim artık
gözlerimden taşan
korumayacağım ışıkla
güneşe söylüyorum sırrımı
en çokta sana
karanlıkta hayal et içimi
üflenmiş efsun var sanki/
annemin ilmeçeri
hani o kahve rengi yeleğindeki
günlerimiz ayçiçekli
o balkonlara kapatma geçmişi
azıcık sevgi yok
çokluğumuz elimizdeki"