Yeşil renkli bir kalp vardı... Hani denirdi ya sevgi rengi nedir diye? İşte bu kalbe göre yeşildi... Kavuşmak... Dileklere ulaşmaktı... Sevmeyi öğretirdi... Hayatı ucundan tutmayı öğretirdi... Ve az bulunan sevdasını paylaşmayı... Bir dilim kaleme... Bir dilim kağıda... Gönlünde ise bir çeyrek kalırdı. Çünkü oda giderse Sevdasının yeşil umudu kalmazdı... Kavuşmaktı ya sevdası paylaşmaktı ya... Gününü gün eden yüreğine söz geçiremezdi... Çözemediği bir şey vardı içinde... Nefesini zorlaştıran düşüncelerini karıştıran... Filiz veren bulutları vardı kalbinde... Karayı gören sevmeyen gözleri ve sadece; Yeşil olan sevdası... Keşfettiği şey yanı başındaydı oysa... Meğer yüreğindeki yeşil bir sevda... Şimdi onun peşinde ardına bakmadan koşa koşa...