Kendini tüm şairlerle "akraba" sayan yücegönüllü bir şairin kendini hayatın görünen-görünmeyen tüm nesneleriyle eşitleyen "kardeşçe" yücegönüllülüğünün sessiz şarkısı:Düşündüm konunu ölümün.Küpün piramidin silindirin.Yanlış nesne yok.Şeyleri en iyisi şudur.Bir akşam gördüğü yerleri anlattı bana.Gölgesiyle bıraktım suyu.Sonluyu kurcalamalı.Ağaçlar koysun adamı.