Sıradan Bir Kâbus, terapi odalarına, boş ofis katlarına, görgüden yoksun WhatsApp mesajlarına ve unutulmuş çocukluk anılarına uğrayan; hem çok tanıdık hem de garip bir ağırlık taşıyan bir roman. Modern bireyin gözlerinin altındaki mor halkaları, bastırdığı öfkeyi ve hiçbir yere gitmeyen umutlarını içten bir yaklaşımla kazıyor.
Üstelik alarm çalınca kalkmayı beceren ama neden kalktığını bilmeyen insanların dünyasında geçiyor. Hepimizin bir şekilde içinde yaşadığı, ama asla tam olarak ait hissetmediği o gri boşlukta.
Kendine "normal" demeye çalışan bir hayatın içindeki sızıntıyı takip ederken, mizahla yılgınlık arasındaki o ince çizgide ilerliyor. Y kuşağının ergenliği uzatılmış yetişkinliğinde, terapiyle ironi arasında salınan ruh haline keskin ama yargısız bir bakış atıyor. Büyük olaylar yok bu romanda. Ama sessiz çöküşler, ertelenmiş sinirler ve cevapsız kalan sorular var.
Gürültüsüz bir yabancılaşmanın hikâyesi bu. Ve belki de bu yüzden bu kadar tanıdık.