Yağmurlu bir gecede gözlerimden süzülen minik damlalarla, yeryüzüne düştüğümde yalnız olmadığımı anlamıştım bu amansız yolculukta... Önce ikimiz de birbirimizi tanımıyorduk... Bana sanki bir can da o vermişti... Ne şanslıyım, bir bedende iki can... Beni ölümsüzlüğünle hep yaşatacak... bir can.

Belki de ne şanssızım; o ölse, ben de öleceğim... İşte böyle başladı ...bu doğumun yolculuğu. O geceden sonra anladık ki bu yağmurdan kaçış yok ve yaşamak şart -madem bu şans bize verildi. Ve artık iyice öğrendim, bu yolculuktan dönüş yok....