Ah o şiirler...
Bazen beni benden alan sessiz bir çığlık olur,
Bazen uykularımı bölen bir hıçkırık,
Bazen de gözyaşı,
Yüreğimden kâğıtlara dökülen,
Defalarca yazıp sildiğim,
Gönül kelamı dizelerde...

Sessizce geçip gidiyor zaman, bizden neler alıp götürdüğüne aldırmadan. Hepimiz, meçhule giden bir yolun garip yolcularıyız aslında.
Ne kalacak bizden geriye, hayat kayıp giderken avuçlarımızdan?
Yüreğimden dökülen sözcükler daha kaç şiire dize olur, kaç yüreğe dokunur bilmiyorum. Bildiğim bir şey var ki, zaman bütün hızıyla akıp giderken, bu dünyaya bizden bir şeyler bırakmak gerektiği...