Temmuz gibi bir Kasımın gölgesi ayın ikisi:
Tanıdık bir iskelede uyandım saat öğleye on kulaç.
Küf kokulu kırmızı bir kovada
nefessiz aç ve susuzdum
"yorgundum ama uykum yoktu
o uğursuz kıyıda".

Yukarı çekilirken canhıraş
yanaklarım paramparça cennet pembesi
sonumdan haberdar kılçıklarım kırık.
Pulsuz bir şiir kadar çıplak alnım
kocaman olacaktı yüzüm kırış kırış
kuyruğum incelecekti yelden bir perde gibi;
Suda bir parıltı dip aynada bir karanlık
bir yüzgeç eksik bir yüzgeç fazla...
sürüklenip gidecektim bir karabatağın rüyalarında
denizin darbelerine muhtaçtım.