Şehir ışıkları gecenin üstünü kaplamış, bir tek ay giriyor içeri. Ne yıldız var gökyüzünde ne birkaç güzel söz. Yanı başımızda beliren sönük ay ışığı sadece. Yalandan yaratılmış bir kent bu. İnsan eliyle harmanlanmış toprak. Misk kokuları sürünmüş ağaçlar. Başımızı bilinmez bir sarhoşluk kaplamış. Daha önce hiç tatmadığımız türden bir delilik, tarifsiz bir sanrı saplanmış gözlerimize ve yaşayıp durmuşuz aynı günü defalarca.
Bir duayı mırıldanır gibi "Cesur bir karar aldın. Bir kere yola çıktın mı yol seni asla yalnız bırakmaz. Korkma! Yol sana kılavuzluk edecektir. Sakın korkma! Yol seni bırakmayacak. Düşünme! Sadece yürü."
Ve tekrar "Cesur bir karar aldın. Bir kere yola çıktın mı yol seni asla yalnız bırakmaz. Korkma! Yol sana..."
Ve tekrar "Cesur bir karar aldın. Bir kere..."
Ve tekrar... Tekrar... Bir duayı mırıldanır gibi.
İçeriden ve dışarıdan, dışarıdan ve içeriden: Bir duayı mırıldanır gibi.
("Kimliksiz Bir Şehir" adlı öyküden)