Zekâtın amacı arınmak ve temizlenmektir. Bu emri yerine getiren Müslüman kendisine ait olmayan bir malı fakire ulaştırır. Bu eylemde o sadece bir aracıyken mülkün sahibi sadece Allahtır. Zekât vermek kadar önemli olan kişinin mülkün sahibi olarak Allahı tanımasıdır. Zekât verirken insan mülkiyet duygusundan arınır ve kendisini emanetçi olarak görür. Zekât vermeyi önceleyen bilgi insanın bütün malı ve mülkü hakkındaki genel tasavvurudur. Bu tasavvur insanın sahip olduğu her şeyi emanet olarak görmesi demektir. Mülkün sahibi Allah ise mülk hakkında hüküm sadece Onundur. İnsan sahip olduğunu zannettiği her şeyi emanet olarak görürken maldan vererek arınır. Binaenaleyh zekât; malı başkasına ait haklardan değil kişiyi vehimlerden ve boş iddialardan temizler.

Elinizdeki kitap İbn Arabînin Fütûhât-ı Mekkiyyesinin 4. ve 5. cildinde yer alan 50- 52. Kısımlar ile 70. bölümü muhteva etmektedir. İbnül-Arabi bu kitabında zekâtla ilgili bütün hükümleri ele aldıktan sonra bu hükümlerin bâtınî-hakiki yorumlarını yapar.