Bu sureye verilmiş olan isimlerin sayısı ondan fazladır. Araplar ismin çokluğunun müsemmanın şanına delalet ettiğini söylerler. Allah'ın doksan dokuz ismi vardır. Bu surenin de taşıdığı her ismin surede bulunan manalara tam bir delaleti vardır. 1- el-Fatiha: Allah-u Teâlâ en yüce kitabını bununla açtı ki o da Kur'an-ı Kerim'dir. Kur'an-ı Kerim'i onun yazılması ile açmıştır. "Fâtiha" kelimesi "Fâtih" kelimesinin müennesidir. 2- Ümmü'l-Kur'an: Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem onu Ümmü'l-Kur'an diye isimlendirmiştir. Ümm; asıl (kök) demek olup ondan alt bölümler meydana gelir. Kur'an'ın bütün mana ve maksatları kısa yedi ayetten teşekkül etmesine rağmen Kur'an'ın bütün maksatları bu surede mevcuttur. Tevhidin çeşitleri olan rububiyyet uluhiyyet ve esma ve sıfat tevhidleri akaid konuları risalet ve nübüvvet konuları onların tabileri elçilerin yolundan sapanlar ile ilgili konular hüküm ceza ve amel gibi daha başka konular da bu surede bulunmakta ancak tafsilatlı bir şekilde değil de kısaca mevcuttur. Fatiha suresine dikkatli bir şekilde baktığımızda adeta onun Kur'an'ın anası olarak görürüz. Zira Kur'an-ı Kerim'in diğer yüz on üç suresi bu kaynaktan beslenmekte ondan sadır olmakta ve ondan bölümlere ayrılmaktadır. 3- es-Sebu'l-Mesâni (tekrar edilen yedi): Allah-u Teâlâ bunu Kur'an-ı Kerim'de ayrı bir şekilde zikreder ve şöyle buyurur: "Andolsun ki biz sana tekrarlanan yedi ayeti ve yüce Kur'an'ı verdik." (el-Hicr: 87). Rasûlullah sallallâhu aleyhi sellem de şöyle buyurmuştur: "O fâtiha'dır." Allah-u Teâlâ diğer sureler arasından onun faziletini ve Allah'ın kitabındaki konumunu ifade etmek üzere ayrıca zikretmiştir.