Emr-i bi'l-ma'ruf (iyiliği emretmek), ve nehyi ani'l-münker (kötülükten sakındır- mak) dinin en büyük kutbudur. Allah Teâlâ'nın, bütün peygamberleri gönderdiği mühim bir esastır. Yüce Allah Peygamberlerini bu görevi sürdürmeleri için gön- dermiştir. Bu görevin önemi bilinmezse ve bu hususta bilinçle çalışılmazsa, kesin- likle din temelinden yıkıma uğrar. Başıboşluk ve sapıklık yayılır, cehalet alabildiğine çoğalır. Fesad ve bozgunculuk, insanların iliklerine kadar işler. Yırtık oldukça genişler ve memleketler harap ve kullar helak olur. Fakat onlar helak olduklarını ancak kıyamet gününde anlarlar.Olmasından korktuğumuz şey -maalesef- gerçekleşmiştir! "Innâ lillâh ve innâ ileyhi râciûn," (Biz Allah Teâlâ'ya aitiz ve yine O'na döneceğiz.)Bu kutbun (emri bi'l Ma'rufun) tatbikatı ve ilmi kesintiye uğramış, hakikati ve usulü tamamen ortadan kalkmıştır. Dolayısıyla insanlara dalkavukluk yapma hasleti kalpleri kaplamış, Allah Teâlâ'yı murakabe ve tefekkür etme kalplerden tamamen silinmiştir. İnsanlar hevâ-i nefislerine ve şehvetlerine, akılsız hayvanlar gibi daldıkça dalmıştır.Yeryüzünün yaygısı üzerinde, Allah için hiç kimsenin kınamasından korkmadan, doğru bir çaba ve gayret sarf eden, bu gediği kapatmaya çalışan, bu uğurda ya çalışma bizzat üzerine alan veya bu çalışmayı yürütmeyi ve tatbik etmeyi taahhüd ve tekeffül eden kimse pek az kalmıştır.İşte bu dönemde, sünneti dirilten onun ağır yükünü omuzuna alan ve onu ihya etme için çaba harcamayan ve gayret göstermekten geri kalmayan bir kimse, bütün insanların arasından zamanın öldürdüğü bir sünneti ihya etmek için seçilmiş bir kul, Allah Teâlâ'nın rahmetine yaklaşma yolunu seçmiş bir kişi demektir.