Kur'ân'ın ilâhî kaynaklı olduğunun en önemli kanıtı hem lafız hem de mana cihetiyle benzersizliğini ifade eden i'câzıdır. Kur'ân bu özelliğiyle vahyin nüzulünden itibaren muarızlarına meydan okumuş (tehaddî) ve dinamik bir mucize vasfını günümüze kadar sürdürmüştür. Kur'ân'a yönelik saldırıların modern dönemde yoğunlaştığı bilinmektedir. Bu saldırılar temelde Kur'ân'ın i'câz yönünü geçersiz kılmayı ve Kur'ân'ın muciz bir kelam olduğu inancını zayıflatmayı gaye edinmişlerdir. Bunun için modern dönemdeki tenkitleri de göz önünde bulundurarak Kur'ân i'câzının bütün yönleriyle yeniden dikkatlere sunulması önem taşımaktadır. Bu bağlamda Kur'ân i'câzının tarihsel serencamı ana hatlarıyla i'caz yönleri konuyla alakalı tartışmaların yanı sıra modern dönemin tanınan müfessirlerinden; Elmalılı Muhammed Hamdi Yazır Mevdûdî İbn Aşûr Mustafa Merâğî Şa'râvî ve Tabâtabâî'nin tefsirlerinde Kur'ân'ın i'cazına yönelik yaklaşımın ayrıntılarıyla ele alınması hedeflenmektedir.