Michelangelo'nun Kleopatra çizimi sadece birer form olmaktan öte aynı zamanda bakışın güçlü bir ifadesidir. Mary D. Garrard Medusa efsanesi ve Michelangelo'nun çizimi arasında paralellik kurarak bu figürlerin sahip olduğu güç ve korku unsurunu cinsiyet üzerinden araştırır. Garrard sanatçının çizimlerinde bakış ve donmuş bedenler arasında yaratılan gerilimin anlamını sorgulamaya tabi tutar. Çalışma sanatta mitolojik ögelerin kullanımıyla ortaya çıkan dönüşümün izini sürer ve okuyucuyu Medusa etkisinden önceki anı görmeye çağırır. Michelangelo'nun eserlerinde gizlenen bu an sanatta derin bir anlam taşır.